به گزارش خبرگزاری حوزه, حجت الاسلام و المسلمین محمدحسین فاریاب عضو هیئت علمی گروه کلام و فلسفه دین مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) در یادداشتی به طرح این پرسش «عیار و ملاک دیندارتر بودن جامعۀ دینی به چه چیزی است؟» پرداخته و آورده است:

جوامع دینی در طول زمان، به لحاظ دینداری، متفاوت می‌شوند. گاه دینداری آنها بیشتر و گاه کمتر می شود. جامعه‌ای که دارای بالاترین ارزش‌ها باشد، دیندارتر است.

ارزش بالاتر تابع هدف آفرینش انسانهاست. انسان ها برای رسیدن به سعادت حقیقی و قرب الهی آفریده شده اند. بنابراین، از میان ارزش ها، آن ارزشی که بتواند جامعۀ ایمانی را به این هدف برساند، بالاتر از دیگر ارزشهاست. بر این اساس اگرچه عباداتی همچون نماز، روزه، زکات و حج ارزشهای والایی هستند، ولی باید گفت که امر به معروف و نهی از منکر، بالاترین ارزش است. معروف، هر چیزی است که ما را به خدا نزدیک، و منکر نیز هر چیزی است که ما را از خدا دور می سازد.

کسی که امر به معروف و نهی از منکر می کند، در حقیقت، موجب رسیدن مردم به کمال می شود. آن کس که نماز می خواند، خودش به کمال می‌رسد، ولی آن کس که امر به معروف می کند می تواند دیگران را نیز به کمال برساند و نمازخوان کند.

جامعه ای که اهل امر به معروف و نهی از منکر باشد، بهترین جامعه است، چراکه با وجود امر به معروف و نهی از منکر، جامعه اصلاح و به خدا نزدیک تر می شود. قرآن کریم می فرماید: «شما بهترین امتی بودید که به سود انسانها آفریده شده‏اند (چه اینکه) امر به معروف و نهی از منکر می ‏کنید و به خدا ایمان دارید».(آل عمران، ۱۱۰) یعنی بهترین امت بودن، به واسطۀ امر به معروف است.

حضرت علی علیه السلام می فرماید: «تمام کارهای نیکو و جهاد در راه خدا در برابر امر به معروف و نهی از منکر، چونان قطره ای بر دریای موّاج و پهناور است» (نهج البلاغه، حکمت ۳۷۴) و نیز فرمود: «خداوند، مردم روزگاران گذشته را از رحمت خود دور نساخت، مگر به خاطر ترک امر به معروف و نهی از منکر» (خطبۀ ۱۵)

بنابراین، عیار دیندارتر بودن جامعه به کثرت نمازخوانان و روزه داران و ... نیست، بلکه به کثرت آمران به معروف و ناهیان از منکر است. راستی اهمیت ما به نماز بیشتر است یا امر به معروف و نهی از منکر؟.

انتهای پیام